Pan Andrzej Szewczyk od urodzenia porusza się na wózku inwalidzkim, w wieku 11 lat stracił wzrok. Porzucony przez rodzinę od 21 lat mieszka w Domu Pomocy w Lublinie znosząc przykrą samotność i brak zrozumienia. Pisząc wiersze podejmuje walkę o przetrwanie. Wydał dwa tomiki i mimo tragicznych przeżyć jest w jego poezji dużo optymizmu.
KROMKA NIEBA
Wziąłem kromkę nieba
posmarowaną łaską miłości.
Złagodziła mój ból,
radość zapanowała i rozjaśnienie rozbłysło.Gwiezdny pył zanurzył się w odmętach
niewidzialnych sił.
Kromka nieba posmarowana łaską miłości
ogromna jak Bóg,
który w nas zagościł.
Fundacja odkrywa w Panu Andrzeju WSPANIAŁEGO WOLONTARIUSZA i organizuje w szkołach średnich i gimnazjach spotkania dla młodzieży z Jego poezją. W 2018 roku w spotkaniach uczestniczyło kilkuset uczniów. Oprócz recytowania wierszy mówił o życiu i odpowiadał na liczne pytania. Uczniom, którzy mają problemy proponował indywidualne spotkania.
MYŚL WIECZORNA
Daj nam Boże przespać noc spokojnie,
Byśmy Cię naszym snem chwalić mogli.
Dziękujemy Ci Panie, za dzień przeżyty
I za wzbijające do niebios
Górskie szczyty.
Na spotkaniach wykładamy KSIĘGĘ, do której wpisują się uczniowie. Z kilkudziesięciu wpisów przytaczamy kilka:
„Jestem wdzięczny Bogu, że spotkałem osobę, która pomimo swojego cierpienia potrafi uczyć i motywować do dobrych uczynków, jest Pan dla mnie wzorem i osobą, która daje siły do tego, by być lepszym” (Jakub)
„Jestem pod wielkim wrażeniem ducha walki Pana Andrzeja. Zrozumiałam, że nasze problemy są małe w stosunku do Pana przeżyć oraz, że warto marzyć, żyć wierze i dążyć do celu.” (Magda)
„Dzięki Spotkaniu z Panem Andrzejem wiele nauczyłam się i zrozumiałam, ponieważ mam w swojej rodzinie osobę niepełnosprawną. Dzięki Jego osobie zrozumiałam, że takim ludziom muszę okazywać więcej miłości i się ich nie wstydzić.” (Ola, lat 19)
„Jest Pan wspaniałą osobą, cudownym człowiekiem, zaraża Pan optymizmem i motywuje do pomocy innym”. (Dominika, lat 19)
„Bardzo dziękuję za spotkanie, stanę się lepszym człowiekiem”
NOC
Ciemność stoi koło mnie
dotykam ją dłońmi delikatnie
drżenie powietrza łechce moje nozdrza
przypomina o nocy
jak poznać ciemność jako istnienie?
bicie serca pobudza do życia zasnutego mrokiem
w łoskocie kół nadchodzi dzieńa dla mnie ciągle noc
Ważną działalnością wolontariacką są spotkania indywidualne z młodzieżą, z którą spotyka się w szkołach – radzi i motywuje, wskazuje życiowe cele, prowadzi budujące rozmowy z mieszkańcami Domu Pomocy, jak również z osobami z zewnątrz. Jest zastępcą Przewodniczącego Rady Nadzorczej Fundacji ds. Kontaktów, poszukuje nowych wolontariuszy, podejmuje bieżące zadania, czasami reprezentuje Fundację.
Kilkukrotnie występował w różnych reportażach telewizyjnych – zapraszamy do zakładki MEDIA O NAS.
Pan Andrzej zmarł w 2022 roku. Jego dzieło pozostaje jednak żywe i aktualne.